วันอาทิตย์ที่ 11 สิงหาคม พ.ศ. 2556

การใช้ Array

หลักการ

Array = มักใชักับชุดของตัวแปร แทนที่จะประกาศตัวแปรที่มีลักษณะเหมือนกันหลายๆตัว เช่น X1,X2,X3 โดยเพียงระบุ X(1), X(2), X(3) อ่านว่า X ลำดับ(element) ที่ 1, X ลำดับที่ 2, X ลำดับที่ 3
Array ของ RPG/400 มีข้อจำกัดพอสมควรเมื่อเทียบกับภาษาสมัยใหม่อื่นๆ เช่น ทำได้แค่ 1 มิติเท่านั้น

ตัวอย่างที่ใช้งานบ่อยๆ

- เดือน 1 มีชื่อย่อว่า JAN Mth(1) = JAN, Mth(2) = FEB

- รวมค่าใช้จ่าย แยกตามเดือน Amt(1),Amt(2),… เก็บค่าใช้จ่ายของเดือน 1,2, …

- รวมยอดขาย แยกกลุ่มสินค้า Gam(1),Gam(2),… เก็บยอดขายกลุ่มสินค้า 1,2, …

- การค้นหา “อักษร” ที่ต้องการ (วิธีใหม่ ใช้ Scan)

- การจัดการ String เช่น ชื่อกลุ่มงาน ที่ 2 อักษร หลัง “-“ (MT-Z1001 -> Z1) , ตัดอักษรหลัง ตัวเลข (608ZZ -> 608, R-1560HHMT -> R-1560)

รูปแบบการสร้าง ตัวแปร Array

I. Array ว่างๆ เป็นตัวแปรสำหรับใช้งาน

II. Array ที่กำหนดค่าให้เลย ด้วยตารางข้อมูลท้ายโปรแกรม

III. Array ที่อ่านจาก File โดยตรง

I. การประกาศค่า Array ว่างๆ

รูปแบบที่ใช้กันบ่อย

ในการสร้างรายงานข้อมูลการขายสินค้าทั้งเดือน (เรียงตาม Invoice No)

- แต่ต้องการให้ ให้ "สรุป" รวมค่าตามแต่ละรายการสินค้า ท้ายรายงาน

ปรกติ ที่ท้ายโปรแกรม จะเพิ่มเปิด Logical-file ที่เรียงตามงาน อ่านแล้วคำนวน

หลายคนไม่ใช้วิธีนี้ เนื่องจาก อาจจะพบบางกรณีที่รวมค่าแล้วไม่เท่ากับ รายการด้านบน! เพราะมีข้อจำกัดเฉพาะแทรกอยู่

ทางแก้ไข คือ ก่อนจะพิมพ์รายงาน (ด้านบน) ให้รวมค่าเก็บไว้ในตัวแปร

ประกาศตัวแปร Array

E....FromfileTofile++Name++N/rN/tbLenPDSArrnamLenPDSComments+

E AR21 50 15 AQ22 7 2

ได้ AR21[...] ขนาด 15 อักษร จองพื้นที่ไว้ 50 ตัว

AQ22[…] ตัวเลข 7,2 (xx,xxx.xx จองพื้นที่ไว้ 7 หลัก 2 หลักเป็นทศนิยม ) จองตัวแปรไว้ 50 ตัว

ลบค่าใน Array ทิ้ง มักจะประกาศไว้ครั้งแรก (อยู่ก่อนเข้า Loop อ่านข้อมูล)

มักจะกำหนดตัวชี้ Element สุดท้ายใน Array (เช่น M2)

C....Factor1+++OpcdeFactor2+++ResultLenDHHiLoEqComments

C CLEARAR21

C CLEARAQ22

C Z-ADD0 M2

ตรวจค่าใน Array ด้วย LookUp

ถ้าพบ สะสมค่า, ถ้าไม่พบ ให้จัดเก็บค่าไว้ใน Array

รูปแบบที่ใช้กันบ่อย

C....Factor1+++OpcdeFactor2+++ResultLenDHHiLoEqComments

C Z-ADD1 I# 30

C ItemNo LOKUPAR21,I# 80

C *IN80 IFEQ ‘1’ Found

C ADD qty AQ22,M2

C ELSE Not-Found

C ADD 1 M2

C MOVEItemNo AR21,M2

C Z-ADDqty AQ22,M2

C ENDIF

นำ ItemNo (ค่าจาก File) ค้นหาใน Array AR21 โดยเริ่มต้นลำดับที่ตามค่า I# (ควรเริ่มที่ 1)

ถ้าพบ *Indicator จะ On (‘1’) ตัวแปร I# จะบอกลำดับที่พบ

ตย. ต้องการตัด “IN” ทิ้ง ใน ITEM เช่น เป็น “FISH IN OIL” กลายเป็น “FISH OIL”

ใช้ Array มาเก็บข้อมูล ด้านซ้าย และ ด้านขวา โดยตรวจจาก ตำแหน่ง

ค่าเริ่มต้น ค่าสุดท้าย

1...5....0. 1...5....0

FISH IN OIL FISH OIL

a.ค้นหาตำแหน่ง "IN" ใน ITEM

a.1 พบเริ่มต้น ตำแหน่งที่ 6 (จัดเก็บใน I#)

a.2 "IN" มีความยาว 2 อักษร ตำแหน่งถัดไป คือ 8 (6 + 2) (จัดเก็บใน J#)

b.นำอักษรถัดไป ถึงแม้ว่าจะเป็นช่องว่าง (X#5) มาแทนที่ ตำแหน่งเริ่มต้นที่พบ IN

เลือกใช้คำสั่งที่เหมาะสมได้ ดังนี้

E....FromfileTofile++Name++N/rN/tbLenPDSArrnamLenPDSComments+

E AR1 50 1

C*---

“IN“ SCAN ITEM,1 I# 80 a.

*IN80 IFEQ ‘1’ Found

I# ADD 2 J# a.2

MOVEAITEM AR,1

MOVEAAR,J# X#5

5 SUBSTITEM:J# X#5 Or

MOVEAX#5 AR,I# b.

END

ตย. อ่านข้อมูล ได้ “กลุ่มสินค้า” เก็บใน str และ “ยอดขาย” เก็บใน qty

ต้องการรวม “ยอดขาย” ตาม “กลุ่มสินค้า” การประกาศค่า โดย

AR21 ใช้เก็บ กลุ่มสินค้า

AQ22 ใช้เก็บ ยอดรวมจำนวน

E....FromfileTofile++Name++N/rN/tbLenPDSArrnamLenPDSComments+

E AR21 50 15 AQ22 7 2

C*…

C....Factor1+++OpcdeFactor2+++ResultLenDHHiLoEqComments

C CLEARAR21

C CLEARAQ22

C Z-ADD0 M2

C*---KEY1 SETLL file

C*---KEY1 READE file

C*---*IN80 DOWEQ '0'

C Z-ADD1 I# 30

C str LOKUPAR21,I# 80

C *IN80 IFEQ ‘1’ Found

C ADD qty AQ22,M2

C ELSE

C ADD 1 M2

C MOVEstr AR21,M2

C Z-ADDqty AQ22,M2

C ENDIF

C*---

C*--- EXCPT DTL010

C*---KEY1 READE file

C*--- ENDDO

C*----

C XFOOTAQ22 T#QTY

C DO M2 I#

C MOVELAR21,I# O#ITNO

C Z-ADDAQ22,I# O#QTY

C EXCPTTTL010

C ENDDO

Xfoot รวมค่าใน Array ทั้งหมด (อยู่หลัง Loop อ่านข้อมูล)

รูปแบบที่ใช้กันบ่อย

C....Factor1+++OpcdeFactor2+++ResultLenDHHiLoEqComments

C XFOOTAQ22 T#QTY

Tip บางคนหลีกเลี่ยงคำสั่งดังกล่าวด้วยการเพิ่มคำสั่งลักษณะนี้ลงไป (เข้าใจง่ายแต่ อาจทำให้โปรแกรมทำงานหนักขึ้น)

C....Factor1+++OpcdeFactor2+++ResultLenDHHiLoEqComments

C ADD qty T#QTY

Sort การเรียงลำดับใน Array

รูปแบบที่ใช้กันบ่อย

C....Factor1+++OpcdeFactor2+++ResultLenDHHiLoEqComments

C SORT AR1

ระวัง หลังการเรียง ข้อมูลกลุ่มที่เป็น Blank จะแสดงก่อน

ทางแก้ไข การนำไปใช้ ต้องเลือกรายการที่ไม่เป็น Blank

Array ที่สร้างแบบเรียกใช้เป็นคู่ AR21, AQ22 การ SORT จะตัวเดียว จะทำให้ลำดับคู่ใน AQ22 ผิด

ทางแก้ไข รวม AR21 กับ AQ22 ให้เป็น Array ตัวเดียวกัน (ทำหลัง Loop อ่าน Data) แล้วจึงเรียงลำดับ

C....Factor1+++OpcdeFactor2+++ResultLenDHHiLoEqComments

C DO M2 I#

C MOVELAR21,I# AR1 LEFT

C MOVE AQ22,I# AR1 RIGHT

C ENDDO

C SORT AR1

C DO M2 I#

C MOVELAR1,I# O#ITNO LEFT

C MOVE AR1,I# O#QTY RIGHT

C O#ITNO IFNE *BLANKS

C EXCPTTTL010

C ENDIF

C ENDDO

ตย. จากข้อมูลต่อไปนี้ (Logical File : Key = Order)

Order Item Qty

111 A 10

222 A 10

333 B 15

444 A 10

ใช้ Array รวมค่าและแสดงผลรวม ท้ายรายงาน ลักษณะนี้

# Total = 45

A 30

B 15

E AR21 50 15 AQ22 7 2

C*…

C CLEARAR21

C CLEARAQ22

C Z-ADD0 M2 30

C STP010 TAG

C* -------------

C EXFMTDSP01

C KA GOTO STP020

C EXCPTHED010

C KEY12 SETLLOrderL1

C READ OrderL1 80

C* -------------------------------

C *IN80 DOWEQ’0’

C Z-ADD1 I# 30

C ITEM LOKUPAR21,I# 80

C *IN80 IFEQ ‘1’ Found

C ADD qty AQ22,M2

C ELSE

C ADD 1 M2

C MOVELITEM AR21,M2

C Z-ADD AQ22,M2

C ENDIF

C OF EXCPTHED010

C EXCPTDTL010

C READ OrderL1 80

C ENDDO

C* -------------------------------

C STP020 TAG

C* -------------

C EXCPTHED010

C XFOOTAQ22 G#QTY

C EXCPTGRD010

C DO M2 I#

C MOVELAR21,I# T#ITEM

C Z-ADDAQ22,I# T#QTY

C EXCPTTTL010

C ENDDO

C SETON LR

C LR RETRN

II. Array ที่กำหนดค่าให้เลย จากตารางข้อมูลท้ายโปรแกรม

ข้อสังเกต กำหนดค่าใน E-Spec มี 3 ชุดตัวเลข โดยเพิ่มจำนวน Data ใน 1 แถวข้อมูล

ตารางข้อมูลท้ายโปรแกรม ต้องวางท้ายโปรแกรมจริงๆ โดยเริ่มต้นที่ด้วย ** (Col.1,2)

ถ้ามีมากกว่า 1 ตาราง RPG จะเลือกแบบเลียงลำดับ

0010.00 E....FromfileTofile++Name++N/rN/tbLenPDSArrnamLenPDS

0011.00 E MT1 1 12 3

0012.00 E MT2 3 12 2

0013.00 C*…

FMT ** ...+... 1 ...+... 2

0076.00 ** For MT1 1 Line Contain 1 Data

0077.00 JAN

0078.00 FEB

0080.00 MAR

0081.00 APR

0082.00 MAY

0083.00 JUN

0084.00 JUL

0085.00 AUG

0086.00 SEP

0087.00 OCT

0088.00 NOV

0089.00 DEC

0090.00 ** For MT2 1 Line contain 3 Data

0091.00 010203

0092.00 040506

0093.00 070809

0094.00 101112

สร้างโปรแกรมทดสอบ

รับค่า เดือน (เลขที่) W1MTH2

Enter

แสดงค่า เดือน (อักษร) W1MTH3

MoveL*blanks W1MTH3

Z-add1 i#

W1MTH2 LokupMT2,i# 80

*in80 IFEQ ‘1’ Found

MoveLMT1,i# W1MTH3

ENDIF

III. Array ที่กำหนดค่าให้เลย จาก File

การกำหนดข้อมูลจาก File ก็ต้องไปประกาศ File ที่จะใช้ ดังนี้

FFilenameIPEAF....RlenLK1AIOvKlocEDevice+......

0009.00 FFILE1 IT F 3 EDISK

0010.00 E....FromfileTofile++Name++N/rN/tbLenPDSArrnamLenPDS

0011.00 E M1 1 12 3

วันพฤหัสบดีที่ 4 กรกฎาคม พ.ศ. 2556

มาทำรายงานกัน (ต่อ)

บทความที่แล้วพูดถึง “วิธีการคิด” ภาพรวม ... อาจจะดูซับซ้อนไปนิด (ดูบ่อยๆ ก็คุ้นๆน๊ะครับ)

ตย.1 สร้างรายงาน ที่อ่านข้อมูล 100 %) ต่อไปนี้

รายงานที่ต้องการ

วิเคราะห์ รูปแบบรายงาน

จากแนวคิด ต้องออกแบบรายงาน โดยแบ่งพื้นที่ออกเป็นส่วนๆ ได้แก่ ส่วนหัวกระดาษ (Head) ส่วนรายละเอียด (Detail) และ ส่วนท้ายรายงาน (ในที่นี้ ผมไม่ได้ควบคุม Footer)

ส่วนหัว แยกเป็น ส่วนที่เป็น Standard (ประกาศให้รู้ว่า report มาจากอะไร) + ชื่อ Column

แสดงชื่อโปรแกรมที่เรียก (ให้ใช้ ตัวแปรจาก I-spec ด้วย SDS)
Description
วัน/เวลา ที่สั่งพิมพ์ วันที่ใช้ ตัวแปรพื้นฐานได้ *DATE
หน้า (page) O-Spec มีตัวแปรให้
ชื่อ Column (ขึ้นกับ data)

Tip ใน RPG/400 กำหนด Font ชนิด Underline ไม่ได้ ต้องสั่งพิมพ์ 2 ครั้ง (อักษร, เส้นใต้) มักจะใช้เทคนิคสั่งพิมพ์บรรทัดเดิม (บรรทัดแรก สั่งพิมพ์ โดย “ไม่ขึ้นบรรทัดใหม่” -> บรรทัดที่ 2 ตีเส้นใต้ แล้วขึ้นบรรทัดใหม่)

ส่วนรายการ ขึ้นกับ data

ส่วนท้ายรายงาน บอกให้รู้ว่า สิ้นสุดแล้ว (ถ้าไม่แสดง ทำให้รู้ว่า โปรแกรมหยุดทำงานแบบผิดปรกติ)

บางโปรแกรมจะเพิ่ม การแสดงสรุปที่จุดนี้ (จำนวนรวม)

ก่อนเขียน โปรแกรม

Q1: จะพิมพ์บน รูปแบบกระดาษอย่างไร ? (ยุคใหม่ คือ กระดาษ A4)

A1: เครื่อง Main Frame. Mini Comp จะมี Line Printer ซึ่งพิมพ์ได้เร็ว และใช้งานได้นาน (แพงด้วย) เช่น พิมพ์ pay slip, รายงานสรุป (ที่ต้องเก็บไว้อ้างอิง) เป็นต้น
รูปแบบกระดาษ ของ AS/400 ที่มีมาให้คือ QPRINT, QSYSPRT, QUSRPRT
ดูรายละเอียดได้ด้วยคำสั่ง DSPFD QPRINT (ปรกติจะดูช่องที่แสดง)

Q2: จะพิมพ์ตำแหน่ง อะไร ? (ดูไม่ auto – ถ้าไปลองทำให้เหมือนใน MS Office ก็ต้องกำหนดยุ่งยากคล้ายกัน)

A2: การสั่งพิมพ์ ต้องควบคุมทีละ บรรทัด! เช่น

“เมื่อกระดาษ พร้อมจะพิมพ์”

เริ่มต้นพิมพ์ ส่วนหัวกระดาษ ให้เลื่อนกระดาษขึ้นไป 2 บรรทัด ก่อนพิมพ์

ส่วนหัวกระดาษ ให้พิมพ์ข้อความ,ตัวแปร ที่ตำแหน่ง ... (นับจากท้าย หรือ นับถัดไป)

ส่วนหัวกระดาษ พิมพ์บรรทัดแรกเสร็จ ต้องพิมพ์ “ซ้ำ” อีกครั้ง แล้วจึงขึ้นบรรทัดใหม่

Source Code

คำอธิบาย Source Code

Format ของ Date ใช้แบบ YYYYMMDD

ใช้ File=SQ010L1 ,Input = อ่านอย่างเดียว ,Field อ้างอิงจาก External (ไม่กำหนดใน I-Spec) ,เปิดใช้ Key
ใช้ Printer File=QPRINT ,Output = บันทึกอย่างเดียว ,Field กำหนดในเอง (ใน O-Spec)
, ความกว้าง 132 อักษร, ใช้ *inOF เป็นตัวบอกว่าถึง OverFlow ของ Printer File แล้ว
, ควบคุมการเปิด/ปิด Printer File เอง (User Control)

ดึงชื่อ โปรแกรมผ่าน เป็นตัวแปร (ไม่ต้องไป fix ค่าใน O-spec)

ประกาศ F-Spec … UC ต้องสั่ง OPEN ก่อนใช้งาน Printer File

ก่อนพิมพ์ HED010 (Skip Before) เลื่อนกระดาษ 3 บรรทัด

ก่อนพิมพ์ HED010 (Space Before) เลื่อนกระดาษ (0 บรรทัด)

หลังพิมพ์ HED010 (Space After) เลื่อนกระดาษ 1 บรรทัด (ขึ้นบรรทัดใหม่)

B = Blank ให้ Clear ค่านี้หลังพิมพ์

2= Edit Code(2) รูปแบบการพิมพ์ (มี comma, ไม่แสดงเครื่องหมาย -, ถ้าค่าเป็น 0 จะแสดงช่องว่าง, … (ดูตารางด้านล่าง)

รายงานที่ดูจาก OutQ

สังเกต เนื่องจากใช้เทคนิค พิมพ์ทับ 2 ครั้ง หัวกระดาษจะมองไม่เห็น
(ทางแก้ไขคือ พิมพ์เส้นใต้ "ก่อน" พิมพ์อักษร)

วันพุธที่ 26 มิถุนายน พ.ศ. 2556

Subfile Advance 1

Sub-File Advance -1

อ่านข้อมูลจาก Sub-File

จาก ตย. ก่อนนี้ เราสร้าง Subfile Refer ได้แล้ว
บทความนี้เราจะปรับให้ Subfile Refer รับค่าได้

(ทบทวน) หลักการ

A. จะแสดงอะไร (เช่น 3 Field, แสดงครั้งละ 10 row, เริ่มต้นที่ row ที่ 8)
B. นำข้อมูลไป ใส่ใน ข้อ A
C. จัดการแสดงผล

เมื่อเทียบกับ หลักการ เราจะปรับแต่ละหัวข้อ ดังนี้
A. กำหนดให้มี field ที่ "รับค่า" (เลือก,ไม่เลือก)
B. ค่าดังกล่าวใส่ไว้ใน Subfile
C. (หลังจากแสดงผลแล้ว) ทำการอ่านข้อมูลจาก Subfile (ตรวจว่ามีการ เลือก หรือ ไม่)

เมื่อมีการเลือก (โดย ป้อนค่า) ใน sub-file ให้นำค่าที่เลือก ไปใช้งาน
(เช่น เปิดหน้าจอ แสดงรายละเอียดเพิ่มเติม)
สิ่งที่ต้องทำ เพิ่มเติม มีดังนี้

A. กำหนดให้มี field ที่ "รับค่า" (เลือก,ไม่เลือก)
ส่วนการ deign

ส่วน Code ที่เพิ่ม

B. ใส่ค่าดังกล่าวใส่ไว้ใน Subfile
เพิ่ม Code

C. (หลังจากแสดงผลแล้ว) ทำการอ่านข้อมูลจาก Subfile (ตรวจว่ามีการ เลือก หรือ ไม่)
เนื่องจาก Sub-file มีผลต่อหลาย rows
ทำให้ เราต้อง "ค้นหา" ว่า มีการกระทำกับ row ไหน ?
หลังจาก Exfmt ต้องเพิ่มขั้นตอน ดังกล่าว กรณีนี้เราใช้ ReadC (Read Next Change)

แต่เนื่องจากว่า การป้อน แก้ไขใน Sub-file รวมถึงการป้อน blank เข้าไปด้วย
ซึ่ง เราจะเข้าใจตรงกันว่า ป้อน blank คือ ไม่ได้เลือกอะไร
เพื่อจะแยกกรณีดังกล่าวจึงต้อง"ยกเว้น" การเปลี่ยนแปลงที่ ป้อน Blank

สรุป

เมื่อเข้าใจหลักการ การพัฒนาในขั้นต่อไป ก็ปรับในจุดที่ต้องการ

วันจันทร์ที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2556

SubFile แบบง่าย

Subfile-Refer

SubFile เป็นการแสดงผลหลาย record ในหนึ่งหน้าจอ

เทียบกับ DotNet ก็คือแสดงผลแบบ GridView ครับ (แต่ GridView ง่ายกว่ามาก)

20 ปีที่แล้ว เป็นเทคนิคที่สุดยอดมาก แต่ ณ.ปัจจุบัน เป็นงานพื้นฐาน (ต้องเขียนได้เร็ว)
แต่เนื่องจาก ยังต้องใช้เครื่องมือ (Tool) พื้นฐาน รุ่นเก่า การสร้างจึ่งต้องมีขั้นตอน

ผู้เขียนโชคดีที่ได้อ่านเอกสารการเขียนโปรแกรมชุดหนึ่ง (เอกสารจากญี่ปุ่น)
ได้อธิบายแนวทางที่ชัดเจน สามารถนำไปประยุกต์ต่อได้ มาลองดูกันครับ

หลักการ Subfile (อีกแล้ว)

A. จะแสดงอะไร (เช่น 3 Field, แสดงครั้งละ 10 row, เริ่มต้นที่ row ที่ 8)
B. นำข้อมูลไป ใส่ใน ข้อ A
C. จัดการแสดงผล

เตรียม data ที่จะใช้งานดังนี้

A. จะแสดงอะไรใน subfile (เช่น 3 Field, แสดงครั้งละ 10 row, เริ่มต้นที่ row ที่ 8)

a.1 รายละเอียดข้างต้น เป็นการกำหนดที่ Display-File

อยากออกแบบแล้วแสดงผลแบบนี้ (แสดง 2 field, page ละ 4 rows)

ออกแบบหน้าจอ จะได้หน้าตาแบบนี้ (ใน STRSDA)

การ Code ส่วน Sub-File จะระบุดังนี้

เทคนิค - ใช้ Indicator ตัวเดียว คือ *IN55
ในส่วน "รับค่า" และข้อความ ด้านบน จะระบุ ถัดไปตามนี้

การออกแบบ แยกเป็น 2 record format
- ชนิด Subfile-Data ใช้บอกโครงสร้าง File (คล้าย File/Field Description) = SQ0110S1
- ชนิด Subfile-Control ใช้กำหนด การแสดงผล (คล้าย File Description) = SQ0110C1
Subfile อ้างอิงไปยัง Subfile Data อะไร
Subfile Page จำนวนที่แสดงที่หน้าจอ เช่น 4
Subfile Size เลือกให้ค่าเท่ากับ Subfile Page หรือ Subfile Page + 1 ก็ได้ครับ
Subfile End เหมาะกับ ตย.นี้มาก (อ่านข้อมูลจนหมด)
ถ้ายังมีข้อมูลต่อ (next page) ให้แสดงเครื่องหมาย "+" ที่มุมขวาล่างของจอ
Subfile Record Number ต้องระบุ "ตัวแปร" เพื่อติดต่อ
กรณีนี้ เมื่อระบุ ค่า row ใน page จะแสดงที่หน้าจอ page นั้น (เช่น SubFile Page = 4 เมื้อป้อน RRN = 6 Subfile จะแสดงใน page ที่ 2 เป็นต้น)

a.2 กำหนดใน F-spec ต้องประกาศ เพื่อเรียกใช้ Sub-file และระบุ RRN ให้กับมัน
(ในระบบ DB2 ทุก file ต้องมี RRN กำกับ)

สำหรับคนที่อยากเข้าใจ Code
K = Continue Line
SFILE = ประกาศจะใช้ Sub-File กับ Record Format (DSPF) = SQ0110S1
กำหนด RRN ให้กับตัวแปร RRN01 (ยังไม่ได้กำหนดขนาด)

B. นำข้อมูลไป ใส่ใน Subfile (ข้อ A)

b.1 reset ก่อนใช้งาน
ใน DSP-F เราใช้ *IN55 ควบคุม การแสดงผล กับ reset (delete)
RRN01 (อ้างอิงจาก F-Spec) ขนาด 4,0 เริ่มต้นมีค่าเป็น 0 (ไม่มีข้อมูล)

b.2 Loop อ่านข้อมูลใส่ใน A
จุดสำคัญ ต้อง เพิ่ม RRN ให้ทุกครั้งที่ write Subfile-Data

C. คำสั่งแสดงผล Subfile

แต่เนื่องจาก Subfile มีข้อมูลหลาย rows
การดูผล ก็ใช้ page up/down ได้ หรือ เลือกการแสดงผลไปที่ page ใดก็ได้ โดยระบุ บรรทัดที่ (RRN)
เช่น ต้องการให้แสดงที่ page ที่ 2 (RRN= 5 ถึง 8)

หลายคนอาจจะมองว่า จัดแบบนี้ดูแปลกๆ
ในบทต่อๆไป การจัดแบบนี้จะช่วยให้เรา "ปรับ" แต่งได้ง่ายครับ

สรุป

จะเห็นว่า หลักการเข้าใจนาน แต่โปรแกรมเขียน "ไม่มาก"!

ส่วนหนึ่งเกิดจาก การ "ลด" ตัวแปร ทำให้จัดการ "ง่าย"

ถ้าทำบ่อยๆ จะใช้เวลาไม่นาน (ผู้สอน มักจะสร้างใหม่เพื่อสอน แทนการเปิดให้ลอก)

วันพุธที่ 12 มิถุนายน พ.ศ. 2556

Tips:ใช้ PSDS และ INFDS

PSDS และ INFDS เป็นวิธีการดึงค่าจาก memory ขณะ run มาใช้งาน
แยกเป็น ข้อมูลของ Program กับ ข้อมูลของ File (แต่ละตัว ต้องระบุ)

PSDS = Program status data structure

ประกาศ SDS ใน I-Spec

ตย. สไตล์การเขียน Report ใน RPG มักจะแสดงชื่อโปรแกรม ที่มุมบนซ้าย หรือ ขวา
(เพื่อให้รู้ว่า report นี้มาจากโปรแกรมตัวไหน) วิธีพื้นฐาน ก็คือ Fix ค่าใน O-spec เช่น

code ทั่วไปจะเป็นลักษณะนี้
OQSYSPRT E 2 3 HED010
O 7 'PG0160R'

เคยพบมั๊ยครับ copy/เปลี่ยนโปรแกรม เป็น PG0161R แล้วลืมเปลี่ยนชื่อตาม
??? เวลาตรวจสอบโปรแกรม "ผิดตัว" ทำให้ "เสียเวลามาก" ... แป่ว

ทางแก้ไข ทำให้เป็น ตัวแปรซะ (แล้วทุกครั้งที่เขียนโปรแกรมใหม่ ให้ copy ไปใช้) ประกาศดังนี้
I SDS
I *PROGRAM PGMID
I 244 253 JOBNAM
I 254 263 USR
I 264 269 JOBNBR
...
OQSYSPRT E 2 3 HED010
O PGMID 10

เราสามารถเพิ่ม รายละเอียดที่จำเป็น (ในด้าน Securityได้)
เช่น ข้อมูลที่บ่งบอกว่า job อะไรที่เรียกใช้ report

JOBNAM = ชื่อ Job ที่ทำงานใน iSeries เช่น ชื่อจอ เป็นต้น
USR = ชื่อ User ที่ Log On เข้าใช้ใน iSeries เช่น SOMCHAI เป็นต้น
JOBNBR = run no (มักใช้แยก กรณีที่ User 1 คนเข้าใช้งาน )

วิธีประกาศใน RPG-ILE (แตกต่างเล็กน้อย)
D SDS
D PROC_NAM *PROC
D JOB_NAME 244 253
D USER 254 263

Keyword อื่นๆที่น่าสนใจ - (บทความใน internet จะพูดถึงตัวนี้กันมาก)
*STATUS ใช้ดักจับ Error (คล้าย Try ...Catch ... ใน Dot Net)
ใช้เพื่อดักจับปัญหา โปรแกรมที่จะเกิด Dump
เช่น อ่านข้อมูล ชนิด "ตัวเลข" แต่บางครั้ง อาจจะพบ อักษรติดเข้ามา (มักพบใน data transfer)
หรือ การอ่านข้อมูลเพื่อ update แต่โปรแกรมอื่น lock record ไว้
Refer
http://publib.boulder.ibm.com/iseries/v5r1/ic2924/books/c092508381.htm
http://wiki.midrange.com/index.php/Program_Status_Data_Structure

INFDS = File Information data structure

ประกาศ INFDS ใน F-Spec และ I-Spec (เรียก Feedback areas)
INFDS เองจัดกลุ่มข้อมูลไว้ 5 แบบ (ทำให้เลือกใช้ง่ายขึ้น) ได้แก่ File,Open,Input/Output,Device,Get Attribute ในที่นี้จะเลือก,แนะนำบางตัวที่ควรใช้บ่อยครับ

ตย. สร้าง sub-file Select ไว้มีข้อมูล 5 page
เมื่อ User เลือกตัวเลือก ใน page ที่ 3 แล้วให้โปรแกรม ไปแสดงผล DSPFW2
เมื่อ DSPFW2 ทำงานเสร็จ ต้องการให้ ให้กลับไปที่ Page ที่ 3
... ถ้าไม่ควบคุม ตำแหน่งที่แสดงผล จะไปอยู่ที่ page แรกหรือสุดท้าย
>> code ด้านล่าง เป็นการเก็บค่า sub-file RRN ไว้ แล้วนำมาบังคับแสดงผล

ตย. Display File : MYDSPF
A R MYDSPFC1 SFLCTL(MYDSPFS1)
...
A S1RRN1 4S 0H SFLRCDNBR

ตย RPG เรียกใช้ INFDS กับ Display File
FMYDSPF CF E WORKSTN KINFDS WSID
...

กำหนด Data Structure เพื่อดึงค่า
IWSID DS
I B 370 3710CURLOC
I B 376 3770CURRRN
...
C STP010 TAG
C* -------------
C EXFMTMYDSPFC1
... Select -> show DSPFW2
C Z-ADDCURRRN S1RRN1
C CURLOC DIV 256 CURROW
C MOD CURCOL
C* ---F4 => *IN04 = '1'
C 04 CURROW IFEQ 12
C CURCOL IFGE 15
C CURCOL ANDLE25
C EXSR ITEMREF
C END

C CURCOL IFGE 30
C CURCOL ANDLE40
C EXSR TERIREF
C END
C END

C GOTO STP010
...

ตย. การสร้าง Help, Prompt จากตำแหน่ง Cursor
ถ้าวางอยู่ตำแหน่ง Row=12, Col. ระหว่าง 15-25 เมื่อกด F4 = Item No Refer
ถ้าวางอยู่ตำแหน่ง Row=12, Col. ระหว่าง 30-40 เมื่อกด F4 = Teritory Refer

... หลังแสดงหน้าจอ
ตัวแปร CURRRN จะเก็บตำแหน่ง RRN ที่เลือกไว้ทำให้เรารู้ว่า User เปิด SubFile Page ไหนล่าสุดไว้ได้
ตัวแปร CURROW,CURCOL จะเก็บตำแหน่ง Cursor สุดท้าย (ROW,COL) ไว้
(ถ้าเป็น RPGILE ไม่ต้องมา หาร 256 ดึงค่าได้โดยตรงครับ)

Refer
http://www.ilerpgprogramming.com/2010/11/exploring-program-status-and-file.html